اساتید گرامی ، شما روشنایی بخش تاریکی جان هستی و ظلمت اندیشه را نور میبخشی. چگونه سپاس گویم مهربانی و لطف شما را که سرشار از عشق و یقین است. چگونه سپاس گویم تأثیر علم آموزی شما را که چراغ روشن هدایت را بر کلبهٔ محقر وجودم فروزان ساخته است. آری در مقابل این همه عظمت و شکوه ، مرا نه توان سپاس است و نه کلام وصف.(محسن علیزاده)